Πειραματόζωα στην κρίση

Πειραματόζωα στην κρίση.

Γιάννης Φλωρίδης

Νέες καλλιέργειες σαν τεράστιες ευκαιρίες μέσα στην κρίση προσπαθούν να πλασάρουν αετονύχηδες και λαμόγια στους αγρότες, προτρέποντας τους να σπείρουν, να φυτεύσουν, να επενδύσουν, σε διάφορες τάχα καλλιέργειες που θα τους κάνουν πλούσιους σε μια νύκτα. Έχουν στρατολογήσει έντυπα, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδιωτικά και κρατικά, ειδικούς του κ..ου και με μαζικές εκστρατείες πλύσης εγκεφάλων προσπαθούν να πείσουν ότι κάποιοι που επένδυσαν στις καλλιέργειες αυτές έχουν κερδίσει τζόκερ.

Τελικά ζούμε στην «μπανανιά» όπου ο καθένας μπορεί να βγαίνει και να λέει το μακρύ του και το κοντό του, να παρασέρνει ευκολόπιστους αγρότες και το κράτος με τα υπουργεία του, τους αποκεντρωμένους φορείς του, τα ινστιτούτα του, να είναι απόντες και ανύπαρκτοι, να μην προσφέρουν ούτε ανάπτυξη, ούτε κατευθύνσεις, αφήνοντας και πάλι έρμαια τους αγρότες στους συνήθεις κερδοσκόπους. Και οι απελπισμένοι, να τρέχουν να φυτεύουν ισπανικές ελιές , ροδιές, βατόμουρα, φυτά από την Λατινική Αμερική και την Ασία, να εκτρέφουν γαϊδούρια ,σαλιγκάρια, κροκοδείλους, τσιντσιλά, και ότι άλλο τους έχουν τάξει ότι θα τους κάνει πάμπλουτους την επομένη μέρα.

Το έργο γνωστό από παλιά και πάντα με το ίδιο σενάριο. Αφού υπογράψεις συμβόλαιο με χιλιάδες «ψιλά γράμματα» και σου πουλήσουν τον εξοπλισμό, το γεννητικό υλικό, την τεχνογνωσία, και προτού ακόμα κοπάσει ο αντίλαλος στα αυτιά από τα μεγάλα κέρδη, τις θεαματικές τιμές και τις τεράστιες αποδόσεις, να αρχίζει το ποίημα: να δεν κάνει η ποιότητα σου, να υπάρχει αύξηση των αποθεμάτων στην διεθνή αγορά, να η παραγωγή σου είναι μικρή και ασύμφορη και τελικά αυτοί που τσίμπησαν το δόλωμα να μην βγάζουν τα έξοδα που έχουν επενδύσει, ούτε σε ορίζοντα εκατονταετίας.

Καταντήσαμε ένα κράτος άμυαλο, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς ενδιαφέρον για τους πολίτες του. Αφήσαμε την ραχοκοκαλιά της αγροτικής μας οικονομίας, λάδι, βαμβάκι, καπνό, εσπεριδοειδή, αιγοπρόβατα στην τύχη τους. Ξεχάσαμε να προωθήσουμε στις αγορές αυτά που είχαμε και έχουμε, δώσαμε βήμα σε Ισπανούς , Ιταλούς , Τούρκους να μονοπωλούν τις αγορές στα προϊόντα αυτά και εμείς ψάχνουμε βελόνι στ’ άχυρα. Καταντήσαμε ένα κράτος εισαγωγών, με ανύπαρκτες εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και αφού οι φωστήρες όχι μόνο δεν άνοιξαν καμιά αγορά, αλλά έκλεισαν και αυτές που παραδοσιακά είχαμε, στέλνουν και πάλι τα πειραματόζωα, τους αγρότες, να παράγουν νέα είδη που στο τέλος θα βρεθούν θαμμένα στις χωματερές ή στα αζήτητα.

Στη χώρα μας με μεροκάματα 40 και 50 ευρώ δεν νοείται να επενδύσει ο αγρότης της σε χειρωνακτικές καλλιέργειες. Δεν έχουμε την δυνατότητα να ανταγωνιστούμε μεροκάματα των 50 λεπτών (Ινδίας –Μπαγκλαντές) για να επιτύχουμε κερδοφορία με τις καλλιέργειες αυτές έτσι εύκολα, όπως μας τάζουν. Ούτε έχουμε τις κατάλληλες κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη των καλλιεργειών αυτών και το βασικότερο είμαστε άγνωστοι στις αγορές των προϊόντων αυτών, χωρίς υποδομές και με ανύπαρκτους εξαγωγικούς φορείς.

Αγρότη προσοχή.

Ψάξε μόνος σου για νέες αγορές, οργανώσου σε ομάδες, για να συμπιέσεις το κόστος. Μόνο μετά από σχεδιασμό και μελέτες που θα κάνεις εσύ ξεκίνα τα πειράματα των νέων καλλιεργειών. Μην δέχεσαι ευκολόπιστα όσα σου λένε, μην περιμένεις πλέον προστασία από κανέναν, το κράτος είναι πάλι απόν.